Fouten maken is menselijk. Een medisch hulpverlener (arts, verpleegkundige of andere hulpverlener) kan ook een fout maken. Indien door een fout schade is ontstaan, kan het slachtoffer de medische hulpverlener aansprakelijk stellen.
Een medisch hulpverlener kan op grond van een tekortkoming in de nakoming van een contractuele verplichting of op grond van een onrechtmatige daad aansprakelijk zijn voor de schade van de patiënt die hij daardoor heeft veroorzaakt.
Aangezien veelal sprake is van een contractuele relatie tussen de arts en de patiënt zal veelal een tekortkoming in de nakoming van de geneeskundige behandelingsovereenkomst de grondslag voor aansprakelijkheid zijn. Er kan evenwel ook aansprakelijkheid bestaan doordat een door de arts ingeschakelde hulppersoon een fout heeft gemaakt of doordat een ongeschikte hulpzaak is ingezet bij de uitvoering van de geneeskundige behandelingsovereenkomst.
Indien een contractuele relatie ontbreekt, dan zal uiteraard de aansprakelijkheid kunnen worden gebaseerd op de grondslag van de onrechtmatige daad.
Ten aanzien van de contractuele relatie tussen de arts en de patiënt zij nog opgemerkt dat artikel 7:462 BW bepaalt dat het ziekenhuis medeaansprakelijk is voor alle verrichtingen die ter uitvoering van een geneeskundige behandelingsovereenkomst binnen de muren van het ziekenhuis plaatsvinden. Deze centrale aansprakelijkheid geldt evenwel alleen indien er sprake is van een behandeling die in een ziekenhuis is verricht en indien de aansprakelijkheid wordt gebaseerd op de contractuele verhouding tussen de arts en de patiënt. Deze aansprakelijkheid geldt aldus niet indien aansprakelijkheid wordt gebaseerd op een onrechtmatige daad.
De medische behandelingsovereenkomst schept een aantal verplichtingen voor de arts. Globaal gaat het om de volgende verplichtingen:
De aansprakelijkheid van een medisch hulpverlener zal komen vast te staan, indien blijkt dat de hulpverlener zijn verplichtingen niet of niet op juiste wijze is nagekomen. Uiteraard dient ook te worden voldaan aan de overige eisen voor aansprakelijkheid. Er moet aldus ook sprake zijn van een causaal verband en er moet sprake zijn van schade.
Het handelen van de hulpverlener wordt getoetst aan een maatstaf. Er wordt gekeken naar hetgeen van een redelijk bekwaam en redelijk handelend vakgenoot mag worden verwacht. Deze maatstaf betreft een objectief criterium. Het maakt daardoor niets uit of de hulpverlener werkzaam was voor een academisch ziekenhuis of voor een perifeer ziekenhuis. Uiteraard wordt geabstraheerd aan ervaring en leeftijd.
Ten aanzien van deze maatstaf geldt ook dat de hulpverlener een inspanningsverplichting heeft. Een resultaat (zoals bijvoorbeeld genezing) kan immers niet worden beloofd dan wel worden nagekomen. In dit kader is ook van belang dat van een medisch hulpverlener wél mag worden verwacht dat hij/zij die behandelmethode kiest die naar verwachting het beste resultaat voor de patiënt oplevert.
Of de arts aan zijn verplichtingen heeft voldaan, dient te worden beoordeeld aan de hand van de behandelingsmethoden die bekend waren op het moment van de behandeling. Geneeskunde is immers telkens aan verandering onderhevig. Als de stand van de wetenschap geen betere methode kende dan de methode die een arts heeft gebruikt en indien die methode op zichzelf als veilig werd beschouwd, kan de arts geen verwijt worden gemaakt indien er nu een andere methode bekend zou zijn.
Heeft u vragen, bel ons gerust of stuur een mail:
E: Info@boumansadvocaten.nl
Tel: 045-5714576
De advocaten en juristen van Boumans Advocaten helpen u graag! Vul de onderstaande gegevens in, druk op verzenden en de juiste medewerker neemt zo spoedig mogelijk contact met u op.